پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

از اسپادا تا سیلوئنت، آشنایی با پنج مدل کمتر شناخته شده لامبورگینی

لامبورگینی یکی از خودروسازانی است که طرفداران بی شماری در سرتاسر جهان داشته و اکثر محصولات آن شناخته شده هستند. اما چنانچه نگاهی دقیق تر به تمامی مدل های تاریخ این کمپانی داشته باشیم، با مواردی روبرو می شویم که کمتر نامشان را شنیده ایم. در مطلب حاضر قصد داریم به پنج مدل لامبورگینی که از شهرت کمتری نسبت به سایر اعضای خانواده خود برخوردار بوده اند، نگاهی گذرا داشته باشیم.
اسپادا
اگر چه لامبورگینی در طراحی و ساخت اتومبیل های اسپورت دو نفره تبحر دارد، اما در تاریخچه این کمپانی یک خودروی GT با ظرفیت چهار سرنشین نیز دیده می شود. اگر چه اولین موفقیت بزرگ لامبورگینی با مدل افسانه ای میورا در سال ۱۹۶۶ رقم خورد، اما این موفقیت با ظهور اسپادا در سال ۱۹۶۸ بسیار پر رنگ تر شد.

از این خودروی چهار نفره بین سال های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۸ به تعداد ۱۲۱۷ دستگاه ساخته شد. نیروبخش اسپادا یک موتور ۳.۹ لیتری V12 بود که می توانست در قوی ترین نسخه ۳۴۵ اسب بخار قدرت تولید کند. طراحی این خودرو به شکلی است که شاید نتوان آن را یک کلاسیک زیبا خطاب کرد، اما ای کاش لامبورگینی جانشین مدرن آن را ارایه می نمود. تا زمان معرفی کانتاش، اسپادا موفق ترین خودروی لامبورگینی محسوب می شد.

ایسلرو
همزمان با اسپادا، لامبورگینی مدل ایسلرو را نیز بر روی خط تولید داشت. این خودرو به عنوان جانشینی برای مدل ۴۰۰GT توسعه یافته بود و در مجموع به تعداد ۲۵۰ دستگاه تولید شد. ایسلرو نیز یک اتومبیل چهار نفره بود، در زیر کاپوت این اتومبیل یک موتور ۴ لیتری V12 قرار داشت که می توانست ۳۲۵ اسب بخار قدرت تولید کند.

با این خروجی ایسلرو شتاب صفر تا ۶۰ مایل را در عرض ۶.۴ ثانیه طی نموده و قادر بود به حداکثر سرعت ۲۴۷ کیلومتر در ساعت دست یابد. ایسلرو که فقط در سال های ۱۹۶۸ و ۱۹۶۹ تولید شد، بر خلاف اکثر محصولات لامبورگینی طراحی ساده و محافظه کارانه ای داشته و بسیار سر به زیر بود. شاید به همین خاطر این مدل چندان در یادها نمانده است.

یاراما
بعد از ایسلرو، لامبورگینی کوپه ۲+۲ یاراما را بین سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۶ تولید کرد. از آنجایی که ایسلرو با قوانین ایمنی جدید آمریکا همخوانی نداشت، لامبورگینی بجای رفع ایرادات تصمیم به ارایه یک خودروی جدید با نام یاراما گرفت.

در مجموع ۳۲۸ دستگاه از این خودرو که بر روی شاسی کوتاه شده اسپادا شکل گرفته بود، فروخته شد. علی رغم افزایش وزن نسبت به ایسلرو، یاراما با توجه به موتور V12 قدرتمند و ۳۶۵ اسب بخاری خود حداکثر سرعتی برابر با آن داشت. یکی از نقاط جالب توجه طراحی یاراما، طراحی خاص چراغ های جلویی آن بود که حالتی نیمه پوشانده داشتند

اوراکو
اوراکو یکی دیگر از مدل های کم نام و نشان لامبورگینی است که البته بعد از حضور در یکی از قسمت های مجموعه تاپ گیر تا حدودی احیا شد. این خودرو نیز یک اتومبیل اسپورت ۲+۲ بود و بین سال های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۹ بر روی خط تولید قرار داشت. در آن زمان اوراکو با سه موتور V8 به حجم های ۲، ۲.۵ و ۳ لیتر تولید شد که قوی ترین نسخه با کد P300 می توانست ۲۴۷ اسب بخار قدرت تولید کند.

این خودروی موتور وسط در عرض ۵.۶ ثانیه شتاب صفر تا ۶۰ مایل را محقق می کرد. در مجموع ۷۷۶ دستگاه اوراکو تولید شد، جالب اینکه امروزه این مدل یکی از ارزان ترین محصولات لامبورگینی در بازار محسوب می شود، هر چند بعد از اپیزود تاپ گیر و صحبت های جیمز می قیمت این خودرو اندکی بالا رفت.

سیلوئت
سیلوئت یک مدل عجیب از لامبورگینی بود که در نیمه دوم دهه ۷۰ میلادی با همان موتور سه لیتری V8 اوراکو تولید شد. بر اساس آمار لامبورگینی در مجموع ۵۴ دستگاه از این اتومبیل دو نفره تولید کرد که در حال حاضر ظاهرا فقط ۳۱ دستگاه از آنها موجود هستند. شتاب صفر تا صد سیلوئت ۶.۵ ثانیه و حداکثر سرعت آن ۲۶۰ کیلومتر در ساعت بود. این خودرو اولین مدل لامبورگینی با سقف تارگا محسوب می شود.

بعد از سیلوئت، لامبورگینی مدل جالپا را در سال ۱۹۸۱ جایگزین آن کرد؛ تولید این مدل نیز تا سال ۱۹۸۸ ادامه یافت. در آن سال کرایسلر که با تازگی مالکیت لامبورگینی را در اختیار گرفته بود، با تولید جالپا مخالفت نمود و بر روی توسعه مدل افسانه ای دیابلو سرمایه گذاری کرد.

از سال ۱۹۹۰ که دیابلو متولد شد تا زمان کنونی، تقریبا همه مدل های لامبورگینی حتی در بین افراد عادی نیز شهرت یافته اند و کمتر کسی پیدا می شود که با ساخته های این کمپانی آشنا نباشد.
منبع : دیجیاتو